vuurzee

De woorden die zij naar mij spuwt worden met de minuut belachelijker. De ruzie draait om 'ik heb het gezegd, jij hoort me niet, ik herhaal het niet, jij wilt nooit luisteren, je wordt doof', tot: egoïst en enkel horen wat ik horen wil, en doen wat ik doen wil bij dingen die enkel en alleen in mijn kraam passen en zo.
De bitsigheid van haar stem verscherpt zich met iedere sneer.
Je zou nog gaan geloven, dat het haast onmogelijk was dat jij zo'n 21 jaar geleden ooit uit haar vlees en bloed werd geboren.

Pauze-modus,

ik zou er geld voor geven. Even op 'pauze' te drukken bij de film van mijn leven, krachten te hernieuwen en weer verder te gaan. Na te denken. Minder impulsief te zijn. (Maar impulsiviteit is my middle name, heeft het wel zin om tegen je eigen karakteristieken te vechten?)

En ondertussen:

heb ik nog steeds geen knopen doorgehakt,
voel ik me daarbij door niemand gesteund, behalve door 'zij die in hetzelfde schuitje zitten' en in vele ogen enkel verkeerd beslissen.

Bovendien
geschiedt het slechte en minder leuke steeds vaker dan het leuke. (ooit zei iemand mij, drie negatieve dingen wegen even zwaar als één positief: instemmend geknik).
Een laatavondcafégesprek leverde niets anders op dan nostalgie naar een vervlogen verleden en een spijt omtrent het snelle volwassenwordenproces. En een boze telefoon van thuis, waar ik bleef, dat het goddomme al één uur was.

En dan willen ze dat ik volgend jaar thuis blijf wonen,
en sterker in mijn schoenen sta
en dat ik dit doe, en dat,
want 'mijn richting was toch niet zo moeilijk he , dat moet ik eerlijk toegeven.'

Verdorie,
zij die je juist de meeste kracht zouden moeten geven, lijken er enkel tegenwerkende te geven.
Zij die je zouden moeten ondersteunen kunnen alleen maar dooddoeners naar je hoofd slingeren.

En ik ben zo laf hen te geloven, steeds weer
te geloven...

Wat loont het?
Steeds met dezelfde mensen op steeds weer hetzelfde café praten over steeds weer dezelfde dingen: lezen, eten, een beetje schrijven, slapen. En opnieuw. En nog eens. Is dit dan hoe mijn leven er binnenkort gaat uitzien?