ik wou nooit zo rap vergeten,
als ik nu lijk te doen
ik wou me blijven vasthouden en laten leiden
door die andere wereld.
het is alsof ze niet compatibel zijn,
hiet hier, het dáár.
Het lijkt alsof wat ik toen was,
voorgoed verloren is.
En ook al zag ik het toen niet,
nam ik ales maar gewoon -
zonder te veel nadenken - maar na té veel nadenken
dat het wel een stukje onwerkelijk lijkt
wat ik daar was zou ik hier nooit kunnen zijn
(wat tegelijkertijd zowel een geluk als een ongeluk is)
Zonder dat zou ik noot meer dan Belgische regen
op mijn tong geproefd hebben.
tussen de uitgestrekte dagen van toen
ontsponnen er zich uithoekjes van mezelf
werden er randjes bijgeschaafd,
stukjes afgsneden
voelsprieten bijgeplaatst.
als een bolletje was paste ik me weer aan,
aan de gestandaardiseerde en geijkte
gang van zaken, levenswandel.
Het knaagt soms, het broeit, het broedt, en ik wil nog, dan,
- terwijl niets ooit nog kan zijn zoals toen.
No comments:
Post a Comment