Mood: tornado (in mijn hoofd)
Ik droomde vannacht dat mijn kat zich wonderbaarlijk rap voortgeplant had. Té rap. En dat toen ik op zoek ging naar haar jonkskes, of which er een hele hoop waren, ontelbaar veel zelfs, er opeens een stuk of zes op een hoopje lagen. Samen. Dood. Met hun bekjes nog in een schreeuwende grimas en de ogen strak toegeknepen. En allemaal zwart.
"Gaat het?"
vragen ze hier allen bezorgd.
en ik knik, terwijl de wereld rond mij draait.
letterlijk dan. Figuurlijk ook (wou ik).
in mijn hoofd zit niets meer zoals het moet zitten.
En verder is het sterker dan mijzelf:
als ik weer eens een miniblackout krijg,
de zoveelste van de dag.
als ik weer eens duizelig ben
en in een andere dimensie lijk te leven, voor even
als ik weer eens opeens weer begin te zweten en het warm krijg
ik weer denk 'dat ik niet flauw mag gaan vallen' en 'dat ik vlug aan iets anders moet gaan denken'
Dan ben ik altijd bang dat er een of andere kwaadaardige tumor onder mijn hersenpan zit.
..waarna ik dan weer denk dat ik mij niet zo moet aanstellen..
No comments:
Post a Comment