deuk

Mood: miezerig

En die goddamn trots van me. Ik ken er zovelen: overlopen van gevoelens en ze tegen Jan en alleman gaan uitspugen. Huilen van verdriet en pijn en opeens voor de deur staan om opgepept te worden. En da's mooi, da's durven, da's uzelf baf voor iemand smijten in al uw kwetsbaarheid en hopen dat hij of zij weer een schoon vormke van u brielt.

Ik haat het, ik wou dat ik kon zagen tegen iemand, maar ik haat het. Het is tegen mijn zelftrots en zelfwaarde. Ik alleen kan het wel oplossen en af en toe ja, zal ik het eens zeggen tegen iemand. Liefst niet te veel want dan zien ze hoe zwak ik ben. Daarom ook dat het tijden zal duren eer ik eens iemand durf zeggen dat ik verliefd ben.

Maar bij hem was dat niet zo, ik kende hem een dag en iedereen moest het al gaan weten. Reden te meer om hier zo down into tha put te zitten.

ik en mijn trots, ik spoel ze door de riool, daar waar ze thuishoren. En ga vanavond of wie weet straks al eens een neutingske placeren.