verlaten

(01-06-08)

Ze kwam mijn kamer binnen, ging op het bed zitten en zei: 'dat hebben we ook weer achter de rug'. Haar mond een verwrongen glimlach, haar handen gevouwen op haar benen, haar ogen aan het verdrinken.
Ik kwam achter mijn cursussen vandaan en ging naast haar zitten. Ze vertelde. Ik luisterde. Knikte en schudde.
Daarna stond ze op, klopte zachtjes het rood terug in haar wangen en ik vroeg: 'wat ga je nu doen' en zij zei: 'mijn leven in mijn eigen handen nemen.'

Het ene verlaten, is altijd het andere vinden.