(20 aug 2008)
Gij zijt te dik
en ik te dun
perfect complementair
ik loop te traag
en gij te snel,
revolutionair
uw ogen bruin, de mijne blauw
ze passen bij elkaar
en ik zeg wel dat ik van je houw,
maar steeds is er die maar...
we doen het vaak,
te vaak misschien
vanachter in uw 'car',
tegen de muur, of in mijn bed
of om het even waar
Slechts één ding schat,
dat ik vertellen moet,
ook al maken we veel pret,
het stoort me echt verschrikkelijk,
die trouwring
en kinderschoenen naast je bed.
(het is wat, zo'n blog, ik ken jullie niet, noch jullie mij,
maar wat vind ik dit, op het eerste zicht uiterst onbenullig gedicht,
nogal extreem blootleggend...
het is kinderachtig, en waar.
En ik moet al tegen te veel opboksen...)
4 comments:
Ik struik enkel over de "houw". en voor de rest oordeel ik niet over anonimiteit.
Flabbergasting. Al had je met die 'houw' moeten spelen. De overeenkomst in beweging tussen 'houwen' en 'het', bijvoorbeeld.
ach, licht. het staat er en het is mooi.
"ik loop te traag
en gij te snel"
zijn dat niet de meest intrigerende woorden van je gedicht?
Post a Comment