Relato

Als ‘serveuzeke’
kent ge de regels, weet ge vooral wat niet, zoekt ge de kriek, schudt ge uw hoofd als ze champagne bestellen
(Bovenal: we knikken ons ziek)

Zij zien ons graag, want wij zijn mooi,
en mooiheid, dat zijn ze na de rimpels van hun vrouwen niet meer gewoon.
(En hun dronkemansgeur dringt als een uitgerafelde spaghettisliert trechtergewijs mijn hersenpan binnen

Draai nog eens rond, auw wat een schoon kontje
Maar vanvoor, mijn meiske,
Mag uw lief uw ballonnekes eens opblazen.
Een advocaatje, een extra klontje
Jawel mevrouw en nee meneer
(en ‘n valse lach van hier tot ginder)

(In godsnaam, wat een mens dáár nu op antwoorden?
En vooral: in godsnaam, zijt ge publiek bezit als ge in een café gaat werken?)