Dochters lijken hard op hun moeders, vaak meer dan ze dat willen.
Kwam uit de mond van vriend T. vandaan. Hij heeft gelijk: te sterk. Tegelijk vraag ik me soms af waarom ik ons ma niet missen kan. En dan weer of dat wel echt zo is.
Mijn durf is net iets groter dan mijn angst
zei Lode Desmet onlangs in Weekend Knack. Zo voel ik het ook: net. Maar ik durf het toch maar.
No matter how it starts, no matter how it ends
Stond op de t-shirts die ik vier dagen lang verkocht. Van Radiohead. Mooi, waar, je m'en fou.
Navels daarentegen zijn erg serieus en bevreemdend. Ik vind het raar dat we niet gillend weglopen als we er een te zien krijgen maar hem, als het de navel van onze geliefde betreft, zelfs durven doorgronden met de punt van onze tong. Tegelijk behoort de navel tot de meest veronachtzaamde lichaamselen terwereld. Hoe lang is het geleden dat u de uwe nog eens aandachtig hebt geobserveerd?
In dezelfde weekend Knack. Jean-Paul Mulders. Navelstaarderij, veronachtzaam, serieuze en bevreemdende navels. I like.
2 comments:
Het laatste over de navels vind ik erg leuk om te lezen. x
Ik heb tot mijn treurnis een lelijke navel. Soms ben ik daar echt niet blij om.
En moeders en dochters, natuurlijk helemaal waar. Zelf ben ik niemands dochter, maar mijn moeder kan me bij momenten wel als dusdanig beschouwen.
Post a Comment