Spijtig dat ik er vier en een half jaar over gedaan heb om in te zien dat universiteit je vraagtekens doet plaatsen bij alles en nog wat, zodat je lekker intellectueel bovenop uw theorietjeswolk vertoeft maar daardoor niet meer met eigen voeten in de aarde staat. mmmm, alles lekker abstract. Het draait helemaal niet om theorieën en hypothesen in het leven, toch? Het gaat om hoe je met het dagelijkse om kan gaan. En hoe je jezelf in confrontatie met die praktische wereld om je heen opbouwt. En openstelt. Dat hebben ze nog niet ontdekt.
Je creativiteit spoelt er enkel weg. Je woorden moeten tien keren gewikt en gewogen worden voor je iets zegt. Je spontaniteit vergrijst. Je wordt verondersteld Grote en Belangrijke Meningen over Wereldgerelateerde Zaken te kunnen formuleren. Je leert veel, maar dan vooral helemaal niet hoe het er nu ècht aan toegaat. En dat, wanneer je foert zegt tegen theorie, je je street credibility, inter alia, van de ene dag op de andere verliest. En je dat nog zwaar aantrekt ook. Dat ik maar één ding echt weet: dat ik niets weet. Dag Socrates. Zet u.
9 comments:
Dat is nu waarom ik het na een half jaar al niet meer zag zitten en andere oorden heb opgezocht. Grijs worden is iets voor veel later!
Ik heb ook steeds vaker goesting om mijn gestrekte middelvinger uit te steken naar het dictaat "dat je overal een mening over moet kunnen formuleren". Als ik niks te zeggen heb, zwijg ik liever.
(p.s. Dat is een mooi liedje van Death Cab. Ken je "Transatlanticism"?)
Op de unief leer je niets, ik ben nu pas aan't leren, op mijn werk!
Om nu eventjes tegen de stroom in te varen en wie weet zelfs een kleine discussie op gang te brengen: de universiteit heeft toch nooit gepretendeerd je het ware leven te tonen of uit te leggen? Want geef toe, de praktische wereld, die daarbuiten ja, die inderdaad lak lijkt te hebben aan al te groot getheoretiseer kan toch moeilijk in een klaslokaal of in cursussen worden gegoten? En dat je de universiteit beticht van het zaaien van 'opinionitis' lijkt me eerlijk gezegd (en ik kan de bal hier wel misslaan, hoor) eerder te wijten aan jouw inherente gevoeligheid voor de Grote Verhalen en hoe begaan je bent jezelf daarin te plaatsen, dan aan de universiteit zelf. Want de meeste studenten sluiten de boeken van zodra ze de klaslokalen achter zich laten. Als er iets is wat de creativiteit beknot zal het wel die dagdagelijkse werksleur zijn...
Ik volg je wel volledig in dat 'weten dat je niets weet'. Beetje zoals de oude taoïstische wijsheid zegt: "Niet-weten is de ware wijsheid". Heb ik op de universiteit geleerd. :p
hahaha
Hoh, dat je zegt dat de universiteit nooit gepretendeerd heeft om het ware leven uit te leggen of te tonen, daar heb ik het een beetje moeilijk mee. Waarom zouden we anders die theorie moeten leren als het niet over de praktijk gaat? Probleem is, in mijn opinie, dat veel van al dat getheoretiseer vaak nergens toe leidt. Dat wil niet zeggen dat ik de waarde van theorieën niet kan inschatten, maar wel dat vaak juist in praktijk
bewezen wordt dat die theorieën mank lopen. En dat gegeven aanvaardt men dan maar als 'collateral damage', ze geven het ook een beetje toe, maar de theorie is en blijft het enige echte lichtend pad, ook al spreekt dat onze ervaringen vaak tegen.
Exacte wetenschappen zijn wel weer wat anders, daar heb je dat juist nodig. En die opinionitis waar je mij van beticht is dan wel misschien ook inherent aan wat ik studeer - en ervaar dat het vaak beter is te zwijgen en te verwerken dan het poneren van hoe jij er tegen aankijkt, want dan is het 'oogkleppen'gevaar niet veraf.
Wat mijn grote gevoeligheid voor Grote Verhalen dan weer betreft heb je dan wel weer gelijk. Maar ik vind het zelf belangrijk om mezelf ergens te kunnen plaatsen dan mij juist geen vraagtekens te plaatsen.
En ik vind het juist spijtig dat zoveel mensen zich dat niét afvragen.
En pas op, ik wil niet zeggen dat ik aan de universiteit niets geleerd heb. Verre van. Ik doe het zelfs graag. Maar in deze examen-tijden, dagenlang boven cursussen gebogen, vraag je je toch vaak de (meer)waarde van wat je leert af. En vaak verschaft mij dat niet de nodige impulsen om creatief op zoek te gaan naar wat ik met dat geleerde kan aanvangen. En dat is toch wel wat spijtig.
Holahola, ik beticht u van niks, hoor! ;) Heb zo het gevoel dat we hier eigenlijk op een iets te abstract niveau aan het spreken zijn: theorie versus praktijk. Beiden hebben de waarheid niet in pacht, maar hoe meer we van beiden weten/ervaren, hoe dichter we bij die waarheid komen. Als dat niet abstract is! ;) Ziedaar: de grijsgulden middenweg tussen zwart en wit!
De stellingen hier lijken me ook allemaal wat gekleurd door concrete feiten, professoren, cursussen, momentopnames,...
Enfin, misschien genoeg getheoretiseerd over de gebrekken van de theorie? 't Is allemaal iets jong... ;)
abstract??? Inherent unief ;)....?
hoe meer we van beiden weten/ervaren, hoe dichter we bij die waarheid komen.
Amen!
Als je de (in het beste geval) 4 levensjaren aan de universiteit kan samenvatten op de achterkant van een postzegel, dan denk ik dat je voorbereiding op het Echte Leven geslaagd is. Cum laude.
Overigens is dit mijn eerste bezoekje hier en ik heb nu al het idee dat het geen vaarwel wordt. Heb je toegevoegd aan mijn rss feader.
Melancholische groeten.
Post a Comment