Monday, June 18, 2007

I get tongue-tied

Mijn hersenkwabbeestjes boenken zich een weg naar buiten, langs mijn oren, mijn ogen, mijn mond, mijn neus. Te druk daarbinnen.
Kon ik nu maar weten hoe ik moest zeggen wat er hier binnen in mij broedt.
Maar ieder deurtje doet een ander deurtje toeslaan terwijl door de tocht de ander weer openwaait.
Ga ik van alles naar niets, of ga ik van alles naar nog veel meer?

2 comments:

Oran said...

Derde mogelijkheid: van alles naar alles, maar dan anders.

(Geen giraf gezien vrijdagnacht. Of niet goed gekeken, dat valt al eens voor.)

Anonymous said...

rusteloos, heet dat bij mij x