rivier

geen kolkende gedachten, nog woelige wateren, maar een rustig stromende, kabbelende rivier. Had er geen idee van dat het in rustige wateren aangenaam zwemmen is. Met de stroom mee. Slechts sporadisch vissen vangend.

Erinnerung

Und du wartest, erwartest das Eine,
das dein Leben unendlich vermehrt;
das Mächtige, Ungemeine,
das Erwachen der Steine,
Tiefen, dir zugekehrt.

Es dämmern im Bücherständer
die Bände in Gold und Braun;
und du denkst an durchfahrene Länder,
an Bilder, an die Gewänder
wiederverlorener Fraun.

Und da weisst du auf einmal: das war es/
Du erhebst dich, und vor dir steht
eines vergangenen Jahres
Angst und Gestalt und Gebet.


- Rainer Maria Rilke -


Herinnering


En je wacht en wacht maar op dat ene
dat je leven eindeloos verrijkt;
het machtige, het ongemene,
het ontwaken van de stenen,
de diepte die niet langer zwijgt.

De boeken langs de wanden
staan in goud op leer te rouwen;
en je denkt weer aan doorzworven landen,
aan foto's en aan kleren
van opnieuw verloren vrouwen.

En plotseling begrijp je het:-
Voorbij.
En je staat op en daar
verrijst een lang vervlogen jaar
in angst, gedaante en gebed.

En in tussentijd...

... werd ik een beetje zelfstandiger
een beetje volwassener
ik zei dingen waarvan ik ooit gezworen zou hebben dat ik ze van m'n leven niet zou zeggen.
ik deed dingen waarvan ik ooit gezworen had dat ik ze ooit zou doen.
Ik viste wat, ving af en toe, een dag die ik plukte, een appel die ik schilderde.
Ik zocht en vond, soms wel, soms niet, bouwde een nestje, brak het weer af.
ik stelde teleur, ik maakte weer blij
ik twijfel nog steeds, maar kan het plaatsen.

alles veranderde
en tegelijk ook niets.

adelanto

Het is hier stil geweest. Omwille van meerdere redenen. Maar het kriebelt…

letter

Why should I make such an effort? Because I have a fear of being like her exactly. I have a feeling against complete chaos. I want to be able to live with her in utter madness, but I also want to be able to understand afterwards, to grasp what I've lived through.

You ask contradictory and impossible things. You want to know what dreams, what impulses, what desires she has. You’ll never know. Not from her.

Anaïs Nin - Henry and June


.

Het leren van mensen

Soms komen er mensen in uw leven, die ergens een onbekend holletje van je zijn opvullen waarvan je niet wist dat het er was, tot je hen tegenkwam en de holte zicht- en voelbaar werd. Die mensen verdwijnen weer, zeer vaak, veel te snel en afscheidloos. De laatste keer dat je ze zag zei je immers ‘tot gauw’. Met ondertoon. Belgiës wegen kronkelen immers tot in Europa, en het lot, ofwel facebook, zal er ooit wel nog eens voor zorgen dat niet zo onbekende onbekenden terug op je pad gesmeten worden. Incluis aangename ontmoetingen. Die tot gauws zijn nooit definitief, ze staan open voor een invulling waar de tijd geen vat op heeft. En de holtes in jezelf stromen over en staan weer droog, want het kennismaken-met en het onvervulde verlangen jezelf opnieuw uit te vinden doet je opveren en zoeken, tot je volkomen onwillekeurig plaats en invulling geeft aan dat wat er reeds was maar nog niet bestond. Jezelf uitvinden. Dus.

Anders wordt het wanneer de afstand tussen die mensen het toelaat om zonder schuldgevoel je ecologische voetafdruk te vergroten door over oceanen te vliegen. Die tot gauws zaaien twijfel, maar nog meer hoop en positieve verwachtingen in de toekomst. Het zijn de ontmoetingen met mensen, die je opnieuw een onontdekt plekje in jezelf doen kennen, dat door het gemis en het onmogelijke van een eventuele ontmoeting niet kan worden opgevuld. Dus je blijft wachten en verwachten, maar met een positieve instelling want het kan, ooit, en misschien, dat …

En dan beschouw je jezelf, zie je opgevulde en open holletjes, en voel je een energie waaruit je wil leren, jezelf wilt leren kennen. En ook al geloof ik niet dat jezelf ooit helemaal kent, maar uit het denken over ontdek je wie je (niet) bent. Jezelf vinden, dat doe je nooit. Je leert jezelf kennen, dankzij anderen.

Ik mis A. meer dan ooit.

sering

Het lijkt erop dat ik de langverwachte zielsrust gevonden heb. En nu ik de rust heb, opnieuw verlang naar het wilde. Naar sporen van passie, begeestering.
Naar de kolkende rivieren die me maanden, jaren terug leken te verzwelgen.
Een kalme horizon is wat rest; rustig kabbelende stroompjes.

...maar hou niet op, want men weet niet
wanneer de liefde het onderspit delft, noch waar de aarde weg wordt.
Men weet niet wat de boodschap inhoudt, wanneer niemand de sleutel ertoe heeft....