vogels

de maanden van spelen zonder brood. Wanneer verandering op komst is.

Is het niet mooi, ons gebrek aan controle?


(luister naar Sophia - Birds)

Zoete rivier

Oneindig lange vlakke wateren strekten zich voor mij uit, plooiden hun horizonten rond mijn lijf en zeurden dat het hier was en ook steeds hier zou zijn, dat waar ik steeds van droomde, dat wat ik steeds wou. Dat het hier was dat ik zijn moest, moest leven en laten leven.

Een krachtige greep was het, de zoetheid ervan beroerde mijn zinnen: een leven daar, en een leven hier, een leven met, een leven zonder – hoe zou dat zijn? Hoe gelukkig zouden we zijn?

We stonden samen in verwondering. Keken uit, waren bang. Hoopten de luttele seconden te beleven met een intensiteit en warmte die we voorheen nooit hadden gekend. Hoopten.

En wat nu, waar gaat het nu heen?

Een richting in, dat wat ik nooit wou. Steeds weer wordt het verzet gestaakt.

En ik kijk uit naar een nieuwe skyline. Die is nog ver af. Zo een van wolkenkrabbers en boerderijen.

Shahada

Zo, met een aperitiefhapje te veel in de buik en een bubbel te veel in het hoofd heb ik het jaar uitgewuifd. Het had ook wat, een knisperend houtblok, een herdershond ervoor. En een tochthond voor de deur, om de venijnige prikken van de kou te versmoren in kort fluweel met twee oren. En dan het eten zelf, zes spiezen biefstuk en zes flessen rode wijn, op temperatuur en met perfecte afdronk. Erna, blij met het bolletjeskleedje dat de buik na het eten wat ontzag.

Twintig na twaalf, te laat gelukkig Nieuwjaar. Het aftellen en het vuurwerk daar op de boerenbuiten mislopen, en Clouseau ostentatief geweigerd de ruimte te vullen. Pictionary en haha-wat-hebben-we-gelachen samen. Om daarna met een uitdovende gloed van het haardvuur op het gezicht weg te zakken in een zetel. Dommel in.

Een frisse wind buiten, vandaag de schaatsen voor het eerst sinds lang omgebonden en het risico door het ijs te zakken getrotseerd. Blozende kaken en een uitgewaaid hoofd. Een gescheurde broek en een glimp van een bil. Vanaf nu wordt het anders.

2009 wordt mijn jaar met point finals, weinig komma’s, geen beletseltekens en veel uitroeptekens. Met deze keer hopelijk een deftig, onproblematisch liggend streepke naast mij. Dat het voor u ook zo moge zijn.